آن خدائیکه دنیا و آنچه در آن است را آفرید و صاحب آسمان و زمین است در معابد ساخته شده به دست انسان ساکن نیست. به چیزی که آدمیان با دستهای خود برای او فراهم نمایند نیازی ندارد زیرا خدا است که نفس و حیات و همه چیز را به جمیع آدمیان میبخشد. او جمیع ملل را از نسل یک انسان آفرید تا در تمام سطح زمین ساکن شوند و برای آنان اوقاتی مقرر فرمود و برای مرز و بومشان حدودی معین کرد تا خدا را بجویند و کورکورانه پی او نگردند تا شاید او را بیابند و حال آنکه او از هیچ یک از ما دور نیست ، « زیرا در او زندگی می کنیم و در او حرکت و هستی داریم » چنانکه بعضی از شاعران خودتان گفته اند.«ما نیز فرزندان او هستیم .»
